Schaerweijde Interview -19- Mariola van der Knoop

In deze serie interviews laten we vrijwilligers van Schaerweijde zien. Vrijwilligers met een rood-zwart hart die vaak tientallen uren besteden aan activiteiten in de club waar we met elkaar voordeel van hebben. Een vereniging als Schaerweijde drijft op vrijwilligers, het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Of het nou bardienst, materiaalcommissie, bestuurslid of jeugdtrainer is; de club, dat zijn wij. 

Altijd een vrolijke lach, in voor een gezellig praatje, iemand die weet hoe je de koffie graag drinkt en waar je van op aan kunt. De bar kon aan haar overgelaten worden, ze liet zich niet snel van de wijs brengen, is servicegericht en heeft oog voor de belangen van zowel golf als hockey. Jarenlang heeft zij zich met veel enthousiasme en positiviteit ingezet voor Schaerweijde en was zij drie dagen per week een vast aanspreekpunt in het clubhuis. Maar ook in de dug-out heeft ze haar sporen nagelaten. En nog altijd staat ze iedere dinsdag zelf op het hockeyveld en blijft ze een trouwe supporter van H1. We hebben het hier natuurlijk over Mariola van der Knoop.

Hoe ben je met Schaerweijde in aanraking gekomen?
Mike (redactie: Michael van der Knoop) en ik zijn in 2002 in Zeist komen wonen. We woonden in Parijs omdat Mike daar voor z’n werk zat en toen we weer terug naar Nederland gingen, wilde ik niet terug naar Vinkeveen. Dat was leuk en prima toen ik nog bij de KLM werkte en we nog geen kinderen hadden. En waarom Zeist? Inmiddels hadden we 3 kinderen – Beau, Don en Jacky – en viel ons oog op een nieuwbouwproject aan de Senecalaan. Mike had vroeger vaak tennistoernooien op Shot gehad en had daar goeie herinneringen aan. Dus was de keus eigenlijk heel makkelijk, het werd Zeist.

Beau is eerst gaan voetballen omdat Schaerweijde toen nog lange wachtlijsten had. Hij is uiteindelijk in de 6-tallen begonnen. Don is al in de Benjamins gestart, die spelen 3 tegen 3. Samen met een andere vader ben ik het teampje van Don gaan coachen. Dit hebben we tot de D gedaan want vanaf toen kreeg hij een trainer coach. Ik vond dat coachen echt heel erg leuk om te doen, we hebben zoveel plezier gehad.

In die periode hebben we onze kinderen ook gelijk op golfles gedaan bij Schaerweijde. Iedere vrijdagmiddag om 16.00 uur brachten we ze naar de les en gingen we met de ouders gezellig borrelen. We hebben ze 6 jaar lang laten lessen….. Op een gegeven moment werd ik gevraagd voor het jeugdbestuur van de golf door Kees van der Lee. Dat leek me wel leuk en het bleek ook zo te zijn. Ik heb dat een hele tijd met heel veel plezier gedaan, eerst dus met Kees en later met Marc Barth. Moesten we wedstrijden regelen voor de jeugd, de Jan Rijk Tour – allemaal jeugdwedstrijden met golfbanen uit de buurt – en Glow in the Dark toernooitje. Dan versierden we de golfbaan en hadden we allemaal kerstmutsen op, maakten we stamppot. Het was altijd gezellig. En na een tijdje ben ik gestopt en was het tijd voor wat anders.

Ben je toen achter de bar terecht gekomen?
Ik draaide verplicht al bardiensten in een poule van vrijwilligers. Dat deed je dan een paar keer per jaar. Manja van Leeuwen en Hans van der Kamp regelden de bar vanuit de barcommissie. Ik vond dat hartstikke leuk om te doen, het contact met de mensen, kletspraatjes als het niet zo druk was, gewoon gezellig.

Maar op een gegeven moment hoorde ik dat Anita wegging, die mocht met pensioen en toen heb ik gesolliciteerd. Sommige mensen vonden het echt raar dat ik dit wilde, ik was toch de vrouw van de voorzitter? Dan ga je toch niet achter de bar werken? Maar het leek mij hartstikke leuk, het was lekker dichtbij huis en 3 dagen per week onder schooltijd werken is toch ideaal? Als Jacky dan een keertje vroeg uit was, kwam ze bij mij een tosti eten. Ik vond het echt leuk om te doen, je praat met iedereen en het was eigenlijk wel fijn dat ik in grote lijnen altijd wel wist wat er speelde. Dat werkt dan aan twee kanten, je vangt veel op van de leden en andersom kun je onduidelijkheden uit de wereld helpen door dingen uit te leggen aan de leden. Ik kon veel vragen beantwoorden.

Het leuke van achter de bar werken, is dat je zowel met golfers als hockeyers in contact komt. Daardoor begrijp je van beide sporters de belangen en kon ik daardoor vaak makkelijk(er) dingen voor elkaar krijgen en regelen. Die verbinding is heel belangrijk. En natuurlijk is het ook vaak de manier waarop je dingen zegt en doet.

Waarom heb je er nu een punt achter gezet?
Ik wilde wel graag wat anders gaan doen en het liefst weer bij de KLM gaan werken. Indertijd heb ik met pijn in mijn hart afscheid genomen. Maar Corona gooide een beetje roet in het eten. De afgelopen maanden waren ook niet makkelijk, voor niemand niet. Op een gegeven moment was ik wel een beetje Schaerweijde moe en had ik behoefte aan iets anders. Twee van de drie kinderen hockeyen hier ook niet meer. Die studeren en wonen nu allemaal in Utrecht.

Ik heb het heel erg leuk gehad, het algehele contact met de leden vond ik heel erg gezellig, we hadden een leuk horecateam en konden op elkaar rekenen. Ik stond natuurlijk veel alleen achter de bar overdag maar als ik een keer niet kon of wilde ruilen, werd dit altijd goed opgevangen. Maar na 5 jaar vond ik het wel mooi geweest.

En nu werk ik sinds kort in Driebergen bij Het Wapen van Rijsenburg. Dat is heel anders, daar hebben ze een hele keukenbrigade en hoef ik dus niet meer zelf de boodschappen op te ruimen en het frituur schoon te maken. Niet dat ik dat vervelend vond maar het is heel anders georganiseerd. De eerste twee dagen wist ik niet wat me overkwam maar nu ben ik wel weer gewend. En ik werk bij Steppin’Out. Ik heb 9 jaar MEES gedaan en de oud eigenaar van MEES heeft Steppin’Out gekocht, vandaar de connectie. Zo blijf ik altijd wel bezig met iets en doe ik eigenlijk altijd waar ik zin in heb en wat me leuk lijkt.

Heb je zelf altijd al gehockeyd?
Nee, ik ben pas in 2000 begonnen in Huizen via een vriendinnetje waarmee ik vloog. Zij hockeyde daar op de dinsdag in een team en voordat ik mocht meedoen, moest ik eerst door de ballotage. Van die dames die allemaal vragen gingen stellen. Erg grappig. Ik werd rechtsachter gezet en dat ging me goed af, dat kun je wel aan mij overlaten. Later ben ik bij Laren gaan hockeyen en nu dus al een aantal jaar op Schaerweijde. We hebben een leuk team, Pierre Regnault traint ons en omdat hij het zo gezellig vindt, coacht hij ons ook.
Naast hockey padel ik ook op Shot. Superleuk vind ik dat.

Waar kijk je naar uit?
Volgens mij zou het voor iedereen het leukste zijn als je alles bij elkaar gooit. Zo’n soort grote countryclub waar je alles kunt doen: padel, tennis, hockey en golf. Dat zou toch super zijn! Het is zo’n mooie club en we sporten in zo’n geweldig mooie omgeving. Omdat we er zoveel komen, zie je soms niet meer dat het zo mooi is. Ik kan er zo van genieten als je ’s ochtends vroeg op het terrein loopt met zo’n knalfrisse blauwe lucht, de dauw nog op het gras en nu in de herfst met al die prachtig gekleurde bomen erachter. Dat is toch geweldig!

Schaerweijde is zo’n waanzinnig leuke club. Ik werk er nu niet meer maar Don hockeyt nog bij de Jong Heren, ik hockey nog iedere dinsdag en naar Heren 1 zal ik altijd blijven kijken want dat vind ik gewoon leuk. Afgelopen weekend heb ik nog in de auto de live streaming zitten kijken omdat ik moest wachten. Daar word ik echt blij van. Ik hoop hier nog twintig, dertig jaar te wonen en lekker op Schaerweijde en Shot rond te hangen.

Astrid Hollander | 14 oktober 2020

Reacties

Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder

Reageer op het nieuws