Schaerweijde Interview -27- Suzan van Zeist
6-1-2021 In deze serie interviews laten we vrijwilligers van Schaerweijde zien. Vrijwilligers met een rood-zwart hart die vaak tientallen uren besteden aan activiteiten in de club waar we met elkaar voordeel van hebben. Brede schouders dragen Schaerweijde, het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Of het nou bardienst, materiaalcommissie, bestuurslid of jeugdtrainer is; de club, dat zijn wij.Ze loopt al heel wat jaren rond op de club en is een oudgediende binnen de redactie van Schaerweijde. Met haar scherpe teksten en leuke interviews in de vele glossy’s die Schaerweijde rijk was en haar input voor de Facebookpagina, is zij een onmisbare redacteur en kracht binnen het SCT (Schaerweijde Communicatie Team). Naast redactiewerk is zij ook manager geweest van het team van haar jongste dochter en heeft ze heel wat uurtjes achter de bar versleten. Niet voor niets is zij Lid van Verdienste.
Nadat ze jarenlang met een kritisch oog naar de golfers heeft gekeken, is ze sinds een halfjaar volledig bekeerd en verslaafd aan dit spelletje. Het liefst boekt ze op zaterdagochtend een teetime zodat ze langs de hockeyvelden loopt en alle geluiden toch nog meekrijgt. We praten op een koude woensdagmiddag met Suzan van Zeist over wat ‘Schaer’ voor haar betekent en andersom.
SUZAN
Ik kom van Goeree Overflakkee en begon op mijn twaalfde met hockey bij HC Goeree Overflakkee. Een hele kleine club, geen kunstgras en ik kwam meteen in de A omdat er geen B en C teams waren. Het tenue was nog zo’n lekker wollen rokje, een willekeurige blauwe blouse, omkleden deden we bij de tennis en we speelden met een houten stick. De club is later ter ziele gegaan, de gemeente wilde niet bijdragen aan kunstgras. Leuk detail is dat mijn schoonzus zo’n 10 jaar geleden de club HCGO weer leven heeft ingeblazen en de gemeente uiteindelijk overstag is gegaan en het kunstgras er nu wel ligt.
Na wat omzwervingen tijdens mijn studieperiode zijn we begin 1997 in Zeist gaan wonen. Toen Julia, onze oudste dochter, geboren werd, ben ik gestopt met werken. Totaal ben ik zo’n 10 jaar thuis geweest en zijn Philip en Olivia nog erbij gekomen. Ik ben weer gaan werken als officemanager bij een charitatief vermogensfonds toen alle kinderen op school zaten. Dat doe ik nog steeds alleen heb ik 7 jaar geleden een herseninfarct gehad tijdens het Schaerweijde Familietoernooi en sindsdien wel een jasje uitgedaan. Mijn hoofd moet heel hard werken om het beschadigde deel op te vangen. De prikkelverwerking en mijn concentratievermogen zijn niet meer zo goed als voorheen en multitasking zoals koken vergt veel energie. Maar ik ben blij met wat ik nog wel kan want het had veel erger kunnen uitpakken. En het gekke is dat je er ook wat voor terugkrijgt. Vroeger holde ik maar door en nu heb ik veel meer de tijd om te genieten van het nu en dat is voor het thuisfront ook prettiger.
VRIJWILLIGERSWERK
Ik heb altijd wel vrijwilligerswerk gedaan, vroeger al in de leerlingenraad van de middelbare school. Zo ben ik opgevoed, mijn ouders deden ook altijd veel op onze scholen en sportclubs. Zij collecteerden of namen zitting in besturen. Ik kreeg dus van thuis al mee dat een bijdrage leveren aan de maatschappij, behalve je werk en belasting betalen, heel belangrijk en nodig is. Bovendien leer je er zelf ook veel van en is het vaak ontzettend leuk. Zo heb ik in het Haags jeugdparlement gezeten, ben ik groepsmoeder en voorzitter van de Ouderraad op de ZSV geweest, vrijwilligster en bestuurslid bij de Speelotheek en heb ik met vriendinnen in de barcommissie van Schaerweijde gezeten.
Toen Flip (red: Philip) ook wilde gaan hockeyen waren er nog wachtlijsten, zelfs als er al een kind lid was en je vrijwilligerswerk deed. Als je dan nog een vrijwilligersklusje erbij nam, had je meer kans om hoger op de lijst te komen. Ik ben toen gevraagd door Willemijn van Strien om bij de redactie te komen en dat heb ik gedaan. Naast de redactie ben ik ook nog acht jaar lang manager geweest van het team van Olivia. De trainer/coaches en ik trokken dan alles uit de kast om er een leuk seizoen van te maken: teamuitjes, toernooien of clinics, niets was te gek. Hartstikke leuk om te doen en zo betrokken te zijn bij het team van mijn dochter.
Op Schaer is er voor iedereen wel wat te doen ongeacht je talenten of tijd die je vrij kunt maken. Als je het mij vraagt, ben ik er voorstander van dat ieder lid verplicht iets moet doen voor de club. Eigenlijk net zoals tijden de periode van de mega-wachtlijsten. Daar zijn heel veel vrijwilligers uit voortgekomen die heel veel voor de club hebben gedaan. Bijkomend voordeel is dat het heel goed voor de clubbinding en sfeer is.
Naast het vrijwilligerswerk wat ik voor Schaerweijde doe, collecteer ik nog voor Alzheimer Nederland en de Hersenstichting. En als het bij Schaer hockey een keertje ophoudt, is er vast wel wat bij de golf te doen. Nooit gedacht dat ik deze sport zo leuk zou gaan vinden. Toen we nog in de Barcommissie zaten, hebben we heel wat foute grappen gemaakt over de golf. Maar ik ben inmiddels helemaal om en ga een paar keer per week een rondje lopen, de mensen zijn ontzettend aardig. Of ik ga later antiek poetsen en rondleidingen geven bij Huis Doorn of het Slot ofzo. Dat is een stiekeme wens voor als ik met pensioen ga.
REDACTIE
Ik ben begonnen met stukken op de website plaatsen. We
hadden indertijd diensten in teams en het was vooral heel veel overtypen, het
plaatsen van foto’s lukte nog amper. Onder Luc van den Boomen werd communicatie
een bestuursfunctie en zijn we begonnen met het maken van de glossy’s. Met een
heel leuk team hebben we jarenlang denk ik wel 16 edities gemaakt. Dat was echt
superleuk om te doen, echt top om een clubblad te maken en alle aspecten van de
vereniging aan bod te laten komen. Helaas moesten we hiermee stoppen omdat het
te kostbaar werd. Het was de bedoeling dat het blad zichzelf zou kunnen
bedruipen met de opbrengsten van de advertenties. Maar helaas maakte de
sponsorcommissie toen een mindere periode door en kwam dit niet goed van de
grond.
In die tijd was Arnold von Weiler gestart met Schaerweijde Facebook en hij wilde dit graag overdragen. Dat leek mij leuk en ik ben hier toen samen met Alessandro Piccardo, Godert von Weiler en Luc van den Boomen ingestapt en later met Ernst van Splunter. Het was eerst een soort fanpagina van Schaerweijde en de toegevoegde waarde was heel erg belangrijk. Er bestond toen nog geen app dus alle extra informatie over de club was heel welkom. Inmiddels hoort Facebook nu officieel onder de club en hebben we 2500 volgers.
Peter de Bruin (red: Communicatie Bestuur) heeft mij begin dit jaar gevraagd om nog door te gaan en redactielid te worden van het SCT. In deze commissie zitten naast jonge nieuwe leden ook een aantal oudgedienden en wordt er aan veel leuke nieuwe initiatieven gewerkt. Daar kan ik echt heel blij van worden en ik vind het fijn dat ik nog steeds een bijdrage kan leveren aan het leuker maken van onze club. Het is heel leuk dat er nieuwe frisse initiatieven zijn zoals de Weekly met heel veel ruimte voor ‘kleine’ pret. Als Lid van Verdienste voel ik me ook medeverantwoordelijk dat Communicatie goed op de rails komt te staan. Zeker tijdens de Coronatijd. Ik vind het heel erg belangrijk dat er transparant, helder en enthousiasmerend gecommuniceerd wordt. Dat wil ik samen met het SCT voor elkaar krijgen.
Inmiddels hebben Instagram en Snapchat hun entree gemaakt bij de jongere generatie en het zou mooi zijn wanneer die media in de toekomst ook zo’n succesvolle rol bij de clubbeleving gaan spelen. Als er een enthousiaste vrijwilliger opstaat die de Schaer Facebook pagina over wil nemen, dan is deze van harte welkom! Dat was ook eigenlijk de insteek aan het begin van dit seizoen en het is goed als iemand van de jongere generatie dit op gaat pakken.
SCHAERWEIJDE
Ik ben nog nooit op een club geweest die mooier ligt dan Schaerweijde, het is een schitterende accommodatie. Schaerweijde is organisatorisch heel goed geregeld maar omdat de club zo groot is, is het wel een kerstboom aan commissies. Dan is het van belang om altijd oog te houden voor wie je het allemaal doet en wat er leeft binnen de club. En dat ouders en leden in grote getalen aanwezig zijn en zich betrokken voelen bij de ALV. Dat genereert uiteindelijk meer draagvlak voor bestuursbeslissingen en creëert meer betrokkenheid en uiteindelijk meer vrijwilligers. Heel belangrijk want de slogan ‘familieclub met ambitie’ dekt wel de lading maar het is geen gemakkelijke opgave.
We hebben heel veel dingen goed voor elkaar en er zijn natuurlijk nog wel een paar wensen die ik heb voor de club. Zo ben ik erg blij dat er hard gewerkt wordt aan een nieuwe gebruikersvriendelijkere website waar informatie voor bijvoorbeeld nieuwe ouders beter te vinden is. De website is nu te ingewikkeld met alle buttons, protocollen en procedures en zou meer moeten uitgaan van de eindgebruiker, de leden.
En met de frisse wind die nu waait onder leiding van Reinoud, heb ik vertrouwen dat er hard gewerkt wordt aan de conclusies van de commissie Vooruit en dat we nog meer mooie dingen neer kunnen gaan zetten als club. Een hele mooie stap hierbij zou stemrecht voor ouders van jeugdleden zijn.
Maar de grootste wens voor nu is dat iedereen weer lekker kan hockeyen en dat we weer heerlijk naar de Super Sundays kunnen. En daarnaast kan ik ook weer eens gaan kijken bij Flip en Olief die bij Leidse studentenverenigingen spelen of heerlijk bij Amsterdam op de tribune een mooie Hoofdklasse topper of een interland kijken. Broodje kroket en een biertje erbij en ik ben helemaal gelukkig.
Astrid Hollander | 6 december 2020
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder