Schaerweijde Interview -25- Michiel van Berkel

In deze serie interviews laten we vrijwilligers van Schaerweijde zien. Vrijwilligers met een rood-zwart hart die vaak tientallen uren besteden aan activiteiten in de club waar we met elkaar voordeel van hebben. Brede schouders dragen Schaerweijde, het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Of het nou bardienst, materiaalcommissie, bestuurslid of jeugdtrainer is; de club, dat zijn wij.

Het kostte wat moeite om hem bereid te vinden voor het afnemen van een interview. Hij houdt er niet van in de belangstelling te staan en vindt het niet meer dan normaal dat een vereniging op vrijwilligers draait. Maar nadat duidelijk werd dat het om de inhoud van het vrijwilligerswerk gaat, ging hij overstag. Hockey is volgens hem het leukste spelletje wat er is en daarom is hij vanaf het moment dat zijn dochter Lente op hockey ging betrokken geweest. Eerst als coach, later ook als trainer en sinds anderhalf jaar Technisch Coördinator. Zelf is hij, behalve toen de kinderen klein waren, altijd blijven hockeyen en speelt hij al een aantal jaar in Heren 35B. Een gesprek op 1,5 meter aan de keukentafel met Michiel van Berkel, vader van drie kinderen waarvan de middelste bij Schaerweijde speelt.

TRAINER
Al vrij jong heb ik mijn trainersdiploma gehaald. Ik hockeyde zelf bij Zevenaar (HVZ) en het leek me leuk om training te gaan geven. Op mijn zestiende heb ik op kosten van de club het JHT (Jeugd Hockeytrainer) diploma gehaald. Ik had er wel lol in en verdiende zo ook nog wat bij. Mijn vader was gymleraar dus ik heb het met de paplepel ingegoten gekregen om iets te leren aan anderen. Na de middelbare school ben ik naar de Hogere Zeevaartschool in Vlissingen gegaan en bij MHC Vlissingen twee tot drie keer per week training gaan geven. Vervolgens ben ik in op Cardiff University (Wales) een Master in Logistiek gaan doen en heb daar ook gehockeyd. Toen ik eenmaal op Schiphol ging werken, heb ik de overstap naar HIC gemaakt en daar mijn Trainer/Coach A diploma gehaald. Bij deze club heb ik zo’n 5 jaar training gegeven. Vervolgenszijn we naar Zeist verhuisd.
Bij Schaerweijde heb ik een paar jaar het team van mijn dochter gecoacht en later training gegeven maar dat doe ik nu niet meer. Met nog twee kinderen waarvan de oudste gehandicapt is, een drukke baan en het simpele feit dat ik zelf nog te graag wil hockeyen, maken dat dit niet makkelijk te combineren is.

HOCKEY
Vanaf mijn jeugd speel ik dus al hockey. Mijn vader heeft samen met een paar anderen HV Zevenaar opgericht. Het was dus logisch dat ik op hockey ging. Mijn zusje heeft ook altijd gehockeyd. Ik was er niet zo goed in als zij maar vind het wel het leukste spelletje wat er is. Het heeft van alles in zich en daarom houden veel mensen het ook zo lang vol, denk ik. Schaerweijde heeft heel veel veteranenteams, dat zegt wel wat. Toen we in Zeist kwamen wonen en onze oudste dochter werd geboren, ben ik aanvankelijk gestopt. Via straatgenoten heb ik de draad echter 6 jaar geleden toch weer opgepakt en ben begonnen bij het team wat toen Veteranen C heette. Inmiddels speel ik in Heren 35B en ben ik DUO lid. Dan ben je een spelend lid maar niet met de verplichting om ieder weekend te hockeyen.

Trainen doe ik wel altijd. Dat vind ik ook eigenlijk nog leuker dan een wedstrijd spelen omdat je dan veel meer balcontact hebt. Daarom is de 7vs7 op de vrijdagavond waarschijnlijk ook zo populair, het is misschien wat minder spannend maar je komt veel meer aan de bal en daardoor is het ook intensiever.

SCHEIDSRECHTER
Sinds mijn vijftiende heb ik mijn scheidsrechterdiploma. Indertijd was het nog een cursus die je een aantal avonden moest volgen. En als je je diploma had gehaald, werd je vanuit de club heel goed begeleid. Een ervaren fluiter liep met je mee en daardoor werd het fluiten steeds makkelijker. Dat vind ik nog wel een verbeterpuntje voor Schaerweijde. Na het behalen van je kaart word je eigenlijk losgelaten en moet je het maar gewoon gaan doen. De drempel is dan best hoog voor sommige jeugdspelers en ouders die niet zoveel hockeyervaring hebben. Behalve als je verder gaat met de SCA, daar krijg je wel hele goede begeleiding.
Ik vind fluiten leuk, je doet wat actiefs en bent bij de wedstrijd betrokken. Anders sta ik me maar te vervelen langs de kant en te kletsen met andere ouders. Als ik scheids ben, beleef ik de wedstrijd wat intensiever. Mijn eigen team fluit ik ook af en toe, we hebben soms te veel spelers en dan is het wel zo leuk dat je toch op het veld staat.

COACH
Ik heb denk ik zo’n vier seizoenen het team van mijn dochter Lente gecoacht en getraind. Heel leuk om te doen maar op een gegeven moment werd ze wat ouder en vond ze het minder leuk dat ik haar coach was. En eerlijk gezegd stond ik me soms ook wel op te vreten langs de kant. Maar dat was met name in de leeftijd dat ze in de B zat en de pubertijd ook meespeelde. Nu zou het misschien wel weer kunnen en dus ben ik de vaste invaller als de coach van MA3 niet kan.

TECHNISCH COÖRDINATOR
Voor deze rol ben ik anderhalf jaar geleden gevraagd door Arnaud Schuurman. De Technisch Coördinator houdt zich onder meer bezig met de teamindeling, het opleidingsplan uitdragen en bijdragen dat iedereen dit op dezelfde manier volgt. Bij Schaerweijde is dit per lijn ingedeeld waarbij Top hockey een aparte tak is. Tot een paar jaar terug zat de Jongste Jeugd bij de Junioren maar dit is nu ook apart. Voor de junioren zijn we in totaal met 8 TC’s en Lenie Pierik als Technisch Manager.
Het opleidingsplan ligt vast maar wordt af en toe aangepast aan nieuwe inzichten. Zo staan we in de A nu vriendenteams toe en hebben we vorig jaar voor het eerst een enquête gehouden onder de junioren om hun wensen in kaart te brengen. Dat is goed bevallen en gaan we waarschijnlijk vaker doen. Het is wel een hoop werk en kost al snel 3 of 4 dagen extra maar het heeft er wel toe geleid dat we een beter beeld hebben gekregen.

Als TC ga ik regelmatig bij alle teams kijken op zaterdag en nu met Corona loop ik ook rond om te monitoren en waar nodig begeleid ik teams. We proberen zo goed mogelijk op de hele situatie in te spelen en een leuk programma te maken voor de junioren zodat ze op zaterdag toch wedstrijdjes kunnen blijven spelen. Daarnaast heb je regelmatig contact met de coaches en trainers. Als een team wat extra aandacht nodig heeft, probeer ik een brug te slaan tussen de trainer, de coach en de TM.
Het is een leuke taak en kost niet zoveel tijd. Behalve aan het einde van het seizoen met de teamvorming is het wel even heel druk. Welke meisjes hebben zich afgemeld en gaan studeren of nemen een tussenjaar, wie melden zich weer aan en hoe gaan we weer evenwichtige teams vormen en indelen?

De TC beslist met de TM en andere betrokkenen in dit proces wie in welk team ingedeeld wordt. Hierin moet je soms lastige keuzes maken, zeker als een speelster zichzelf qua niveau wat overschat of als ouders die het niet eens zijn met de indeling. Maar dit kunnen we altijd goed uitleggen en als je daar niet zo gevoelig voor bent, is het heel leuk om te doen. We wegen alle belangen zorgvuldig af en proberen om dit proces zo transparant mogelijk te doen.

In deze rol groei je met de jaren met je kind mee. Je gaat steeds mee met de lijn waarin je eigen dochter/zoon speelt. De meeste speelsters in de lijn ken ik inmiddels vrij goed, met name door deze rol en het trainen en coachen in de afgelopen jaren. Dat maakt deze rol een stuk makkelijker. Met degene die je opvolgt in de lijn is overdracht heel belangrijk. Het is dan heel fijn en belangrijk dat je dezelfde visie hebt en je goed met elkaar kunt communiceren. Ik heb dit afgelopen jaar met Robin Peters gedaan en dat werkte hartstikke goed.

SCHAERWEIJDE
Een hartstikke leuke club op een prachtige locatie met heel veel leuke mensen. Ik denk dat we de structuur van opleiden en teamindelingen voor de junioren goed hebben staan. Door de omvang van de club komt het soms wat onpersoonlijk over, het is tenslotte een grote vereniging. Maar door als vrijwilliger iets te doen, wordt de club persoonlijker en voel je de betrokkenheid. Zo’n grote club heeft natuurlijk bestuurlijk behoorlijk wat lagen en veel verschillende functies, anders krijg je het niet voor elkaar. Er worden wel vrijwilligersborrels gegeven maar dat is niet altijd genoeg. De verbinding houden is wel een uitdaging met zo’n grote vereniging en Schaerweijde doet dat zo gek nog niet.

Astrid Hollander | 6 december 2020

Reacties

Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder

Reageer op het nieuws